We kunnen er niet omheen: een enorme klok neemt ruim eenderde van deze ansichtkaart in beslag. ‘Christmas Bells’, luidt dan ook de toelichting op de achterzijde van deze (toen nog) in Jordanië gemaakte kaart (die pas later, in oktober 1973 verstuurd is, met een inmiddels Israëlisch poststempel van Jeruzalem).
We zijn in Bethlehem.
De kaart toont van bovenaf vele huizen, gebouwen, kerktorens en minaretten.
Ooit werd hier Jezus geboren. Daarvoor is nu wel enige verbeeldingskracht vereist, om je daar iets bij voor te stellen. Een bezoek aan Bethlehem heeft weinig authentieks meer in zich.
Of toch wel…?
Of toch wel authentiek?
We zien hier een Arabische markt in een van de straten van Bethlehem. Een drukte van belang. Het fruit en de groente bevoelend, lovend en biedend, sjouwen vele mensen af en aan.
Zou het er zo misschien toch niet ongeveer uit hebben kunnen gezien ten tijde van Jezus’ geboorte?
Ook toen was Bethlehem immers bomvol. En zeer waarschijnlijk was het geen winter (dan waren er immers geen herders op de velden, en ook zou de keizer in het winterseizoen de mensen niet massaal op reis hebben gestuurd voor de volkstelling).
Kortom, een dergelijk beeld is niet ondenkbaar. Denk de hoogzwangere Mirjam (Maria) eens hiertussen, samen met Jozef zoekend naar een overnachtingsplaats. Wat zie je dan uit naar een stil plekje, naar rust!
Ze vonden een plekje. In een grot, zo stelt de traditie, een plaats waar ook dieren konden toeven. Volgens oude overlevering zou het hier geweest (kunnen) zijn; deze in december 1989 verstuurde ansichtkaart toont de ‘geboortegrot’.
De twee waxinelichtjes onder het rode kleed in deze grot onder de Geboortekerk markeren de vermeende plek.
Maar ook hier geldt: het zou kúnnen dat het hier was. Niemand die het precies weet.
Hoe dan ook: het wonder blijft. Dat Jezus onder ons mensen is gekomen. In de drukte van het leven.
In Bethlehem – het broodhuis, met zijn drukke markt.
Hij verscheen: als het Brood des Levens.
De markt: een plaats van loven en bieden.
De kerk: een plaats van loven en bidden.
Omdat we in Hem het broodnodige om niet ontvingen.