Home » Uncategorized » Doodgezwegen…

Doodgezwegen…

Temidden van alle (en terechte) zorgen om onze veiligheid tegen het virus,
en temidden van alle kostbare voorbeelden van zorg voor elkaar,
is het tegelijk verschrikkelijk om van dit nieuws kennis te moeten nemen:

Vele vluchtelingen, waaronder veel kinderen, wier lot bezegeld lijkt,
als er niets gebeurt.
Lees dit artikel uit De Volkskrant.

Hoe kónden we dit zó ver laten komen…???!!!
Weken en maandenlang hamerden de hulporganisaties er al op bij de overheden dat er iets móest gebeuren.
En nu lijkt de nood onomkeerbaar geworden.

En waarom horen we in de actualiteitenprogramma’s niets anders dan over:

1. corona en onze huizenhoge zorg voor onszelf (terecht), maar dan…:

2. EK voetbal / Songfestival / Tour, en alle andere banaliteiten ten opzichte van hen die nu letterlijk doodgezwegen worden, en die met stip hierbóven dienden te staan:

3. de vluchtelingen, die wij véél te lang aan hun lot hebben overgelaten, en wier lot bezegeld lijkt, omdat wij Europeanen níets deden.
Waarom halen zij ons nieuws amper of niet?
Wat zegt dit over onze Europese gemeenschap?

Verwijzend naar onderstaande foto:
hebben zíj niet dé reden om óók onze zorg te ontvangen?

Europa (en dat zijn ook wíj): kom in áctie!
Overheden, luister naar de reeds lang geuite noodkreten van Stichting Vluchteling, Artsen zonder Grenzen, de Raad van Kerken, en noem maar op.
En wij, laten wij diegenen die nú helpen steunen!

Als onze richtlijn is: 1,5 meter uit elkaar, liefst geen groepen:
hoe kunnen we het dan toestaan dat 20.000 ménsen op elkaar gepropt blijven?

Is er in ons hart, in onze zorgverlening, nog ruimte voor dat kind daar in dat tentje?